Перевод: с польского на все языки

со всех языков на польский

ze śpiewem

См. также в других словарях:

  • ze śpiewem [z uśmiechem] na ustach — {{/stl 13}}{{stl 8}}przysł. {{/stl 8}}{{stl 7}} z przyjemnością, z zapałem, z werwą : {{/stl 7}}{{stl 10}}Mimo że była to trudna praca, on robił ją ze śpiewem na ustach. {{/stl 10}} …   Langenscheidt Polski wyjaśnień

  • usta — 1. Być na ustach wszystkich «być powszechnie wspominanym, być przedmiotem rozmów»: Najwyższy czas dowiedzieć się czegoś o słodkiej Penelope Cruz, bo już niedługo będzie na ustach wszystkich. Cosm 7/2000. 2. Coś przechodzi z ust do ust «coś jest… …   Słownik frazeologiczny

  • История Львова — Львов  крупнейший город Западной Украины, который на протяжении многовековой истории было научным, культурным и национальным центром региона. В древнейшие времена  столица Галицко Волынского государства, впоследствии … …   Википедия

  • łabędzi — książk. Łabędzi śpiew «ostatnie dzieło autora lub dzieło kończące jakiś okres historyczny, literacki itp.»: Czytałem ze smutkiem wspomnienia Słonimskiego (...). Jest w nich sporo wdzięku i doskonałego uchwycenia atmosfery opisywanych lat, oraz… …   Słownik frazeologiczny

  • syreni — 1. Syreni głos, śpiew itp. «głos, śpiew itp. czarujący, urzekający pięknem, uwodzicielski, kusicielski, tak jak śpiew syren»: (...) do miasta chodziło się jedynie za przepustką, a na przepustkę niełatwo zasłużyć (...). W tych warunkach ryzykowano …   Słownik frazeologiczny

  • śpiew — Łabędzi śpiew zob. łabędzi. Ze śpiewem na ustach zob. usta 12 …   Słownik frazeologiczny

  • ambrozjański — ∆ rel. Śpiew ambrozjański «w liturgii katolickiej: śpiew kościelny, wprowadzony przez św. Ambrożego, odznaczający się ozdobnością w porównaniu ze śpiewem gregoriańskim» …   Słownik języka polskiego

  • batuta — ż IV, CMs. batutaucie; lm D. batutaut «pałeczka używana przez dyrygenta do oznaczania taktu i kierowania grą orkiestry, śpiewem solistów lub chóru» Podawać takt batutą. ◊ Pod czyjąś batutą «pod kierownictwem danego dyrygenta» ‹z wł.› …   Słownik języka polskiego

  • dziad — m IV, DB. a, W. dziadzie pot. dziadu Ms. dziadzie; lm M. y, DB. ów 1. «żebrak, zwłaszcza stary człowiek żebrzący; w ogóle biedak» Dziad kościelny. Przyszedł dziad po prośbie. ◊ Dziad kalwaryjski «żebrak chodzący po odpustach i zarabiający… …   Słownik języka polskiego

  • forsować — ndk IV, forsowaćsuję, forsowaćsujesz, forsowaćsuj, forsowaćował, forsowaćowany 1. «przeprowadzać coś siłą; popierać coś albo kogoś z naciskiem, zdecydowanie, czasami wbrew obiektywnym racjom» Forsować kandydata, pomysł, projekt. 2. «męczyć,… …   Słownik języka polskiego

  • kulig — m III, D. u, N. kuliggiem; lm M. i «orszak jadący dla zabawy w kilkoro sań zaprzężonych w konie, często z muzyką i śpiewem, odwiedzający dawniej po drodze domy sąsiedzkie; także: przejażdżka w większą liczbę sań» Kulig zajeżdża. ◊ Jechać kuligiem …   Słownik języka polskiego

Поделиться ссылкой на выделенное

Прямая ссылка:
Нажмите правой клавишей мыши и выберите «Копировать ссылку»